Webdesign by Frowein & Team GmbH Köln
Tandheelkundige implantatie - Chirurgie

Indicaties

De tandimplantaten van Neoss Limited worden gebruikt voor de verankering van kronen, bruggen en volledige protheses in het botweefsel van de onder- en bovenkaak, uiteenlopend van een enkele tand tot een volledige brug de reconstructie, gecementeerd of geschroefd.

De Neoss-implantaten zijn ook geschikt voor het herstel van de kauwfunctie middels onmiddellijke vervanging en functionele belasting van één enkele tand of meerdere elementen, vooropgesteld dat er voldoende botstabiliteit en occlusie is. Meerdere implantaten kunnen door middel van een staafje worden gekoppeld.

Bij te kleine afmetingen of aantallen implantaten of ongunstige plaatsing van implantaten kunnen biomechanische belastingen leiden tot breuken, onder meer als gevolg van materiaalmoeheid van implantaten, abutments of abutmentschroeven.

Een voorbeeld hiervan is een implantaat met geringe doorsnede in combinatie met abutments onder een grote hoek in het achterste deel van de kaak. Bij plaatsing van het implantaat en uitvoering van de prothese moet rekening worden gehouden met aandoeningen van de patiënt, zoals tandenknarsen of ongunstige occlusie, om de kans op breuk door overbelasting of materiaalmoeheid te verkleinen. Als niet aan deze voorwaarde kan worden voldaan, moet van de behandeling worden afgezien.

Raadpleeg handleidingen en instructies voor tandheelkundige chirurgie en reconstructie bij de planning van de behandeling en het verdere verloop. De tandimplantaten moeten zorgvuldig worden gekozen zodat optimale stabiliteit en een goede verankering kunnen worden verkregen.

De toepassing van Neoss-implantaten wordt afgeraden indien er niet voldoende botweefsel aanwezig is of als de botkwaliteit te slecht is om goede stabiliteit en ondersteuning te bieden.

De tandtechnicus moet er bij de uitvoering en de productie van abutments en tandprotheses rekening mee houden dat de prothese goed verankerd moet kunnen worden. Bovendien moet de stand van de prothese op het implantaat zo zijn dat de optredende mechanische belastingen langs de lengteas van het implantaat optreden.

Als dit niet wordt bereikt, kunnen overmatige buigkrachten ontstaan, wat weer kan leiden tot materiaalmoeheid van de implantaatcomponenten.